373 zrzedniały', niby 'przerzedzonym'); sam); powtarza

373 zrzedniały', niby 'przerzedzonym'); sam); powtarza się u wszystkich p. rzadki; ob- maleje wartość. Słowian. OCel, 'stal u podkowy' ('podObrzęd, obrządek, p. rząd. Je­ szcze w psałterzu obrządzać, obrzą­ kówka'); »konia na ocel ukować*, dzenie, znaczy 'dysponować, zarzą­ »stalne ocele*, >na oceU, 'twardo, dzać', w ięc *obrząd własny«: to, co hartownie', notoryczne u Reja, w 18 wie­ zadysponował, zarządził'; 'disposui ku zapomniane; Czesi zachowali ocel testamentum' tłumaczą oba psałte­ dla 'stali' w całej pełni; pożyczka rze: »ułożył jeśm obrzad*, ale to prasłowiańska z niem. dawnego Wrobi: »zrządź iłem zakon«; zcza- ecchil, a to z łac. acuale; cerk. océl. sem nabiera to nieistotne wszelkiego OCOt, octowy; prasłowiańska po­ 'ustalonego zwyczaju, obchodu' (łac. życzka z goc. akeił z łac acetum, ritus) i 'ceremonji' (tak w czeskiem gdy inne niem., dawne ezzih, dziś szczególnie, por rus. obrjad). Pierw­ Kssiff, przestawką (niby z łac. *ateszy przypadek dawniej obrząd, nie cum) powstało; cerk. ocit; nazwa obrzęd. łac. od aceo, 'kwaszę się', do acer, Obuch, ob uszek; obuszkować; słu­'ostry' (o smaku). żył dawniej jak nam laska, nie wy­ OChabiĆ, 'unieść, porwać' (p. chachodziło się bez niego; bito nim bina), rus. chabit', 'porwać', Ocha­ więc; pierwotnie: 'ucho siekiery albo bie ń, rodzaj dawnego 'kontusza',cerk. topora' ; wyłącznie nasze słowo ochaba, 'własność, dzierżenie', ochai czeskie, od ob- i ucho. biti sę, 'wydzierźeć, wstrzymać się', obuć, buty, zuć. Prasłowo dla samo w staroczeskiem; serb. 'wdziewania i ściągania odzieży, słowień. chabati se, 'strzec się czego', głównie obuwia'; łacińskie induere chabati, 'pilnować, baczyć'. Por. chopić(?). i exuere, lit. ap-auti, 'obuć', isz-auti, 'zuć\ aulas, 'onuca'. Piszemy dziś ochłap, 'lichy kawał mięsa' (dla buty, może i z myślą o butach psów , co go chlapią), chlapać; (ludowe wedle tego: przebuć; zuć i otchłań, 'pożerająca, chłonąca urasta podobnie w osobne słowo, wszystko', tu należy: p przed n wy­ i wspominamy ogólnie wyzuć, tvy- padło, jak zawsze; chłonąć (całkiem zuty, albo zzuć, powtarzając taki co innego ochłonąć z ochłodnąć !) sam przyimek, ponieważ z-uć, ob-uć nie i chłanąć, zachłanny, wahają się uznawane są już za złożenia); psałterze nieraz; pochłonie, pochłaniać. i biblja mają wyłącznie: (ta) obow, ochmistrz, z niem Hofmeister; »obow rnoję*, i to bywa pierwotne, h nagłosowe stałym u naszych po­ nie obuw, chociaż wszystkie języki życzek trybem odpada, a ch w miejsce słowiańskie, nawet cerk. i czes., / w pożyczkach równie notoryczne; już tylko obuw znają; że nasza dawna. . w 16. wieku tylko tak; ochmistrzyni, obow poprawna, dowodzi lit. awēti, ochmistrzować; »ochmistrzyć bez 'być obutym', i awałas, 'buty'. brody nie można*. P. onuca, u-zda. ochota, ochotny, ochotnik; podObyczaj, obyczajny, obyczajowy,